ถิ่มกันง่ายเนาะ นี่เบาะคน เคยฮัก เคยแคร์
อ้ายลืมชุมแพ บ่เหลียว บ่แล ปล่อยไว้ผุเดียว
คนเคยบอกฮัก เคยผูกพันแน่นเหนียว
ผู้บ่าวภูเขียวมามื้อนี้ เป็นลายอื่น
เคยให้สัญญา ต่อหน้าพระธาตุหนองสามหมื่น
สิฮักแต่น้องทุกวันคืน บ่แปรเป็นอื่น ฮักน้องผุเดียว
เว่าไว้ดิบดีสิมาแต่งดอง เป็นใภ้ภูเขียว
คืนวันผันผ่านเพียงปีเดียว บ่าวภูเขียวคือมาจากลา
ลาลาลาแล้วอ้ายกะไลลืม อ้ายลืมผุสาวคนเคยสบตา
ก่อนเคยเลาะน้ำผุดฉ่ำอุรา อ้ายเคยพานวลนางเลาะชื่นชมทุ่งลุยลาย
เดินจูงมือบนสันเขื่อน จุฬาภรณ์ แดดอ่อนๆ มีความสุขหลาย
แต่มื้อนี้อ้ายเปลี่ยนแปรไป พ่อยอดดวงใจ ลวงรักรวนเร
ปล่อยน้องอกตรม พังเพ ใจซมซานโซเซ อยู่กลางเมืองชุมแพ
บ่าวภูเขียวใจดำ ตัดสัมพันธ์ บ่หันมาแล
อ้าย เอ่ย คือถิ่มกันง่ายคักแท้
ลาลาลาแล้วอ้ายกะไลลืม อ้ายลืมผุสาวคนเคยสบตา
ก่อนเคยเลาะน้ำผุดฉ่ำอุรา อ้ายเคยพานวลนางเลาะชื่นชมทุ่งลุยลาย
เดินจูงมือบนสันเขื่อน จุฬาภรณ์ แดดอ่อนๆ มีความสุขหลาย
แต่มื้อนี้อ้ายเปลี่ยนแปรไป พ่อยอดดวงใจ ลวงรักรวนเร
ปล่อยน้องอกตรม พังเพ ใจซมซานโซเซ อยู่กลางเมืองชุมแพ
บ่าวภูเขียวใจดำ ตัดสัมพันธ์ บ่หันมาแล
อ้าย เอ่ย คือถิ่มกันง่ายคักแท้
ถิ่มกันง่ายเนาะ นี่เบาะคนเคยฮักเคยแคร์
ผู้บ่าวเมืองพญาแล ถิ่มสาวชุมแพให้นอนโดดเดี่ยว
นับจากมื้อนี้สิบ่หลงกล คนภูเขียว
ขอเจ็บเพียงครั้งเดียว แล้วสิจำจนมื้อตาย